Leeg, leger, Patagonie

Vanmiddag aangekomen in een winderig Puerto Natales. Dit is een uitvalsbasis voor het gebied van Torres del Paine, waar we morgen heengaan en dan vier nachten. Daar geen telefoon, misschien wel internet maar ik verwacht dat ik daar te afgepeigerd zal zijn om te schrijven. Vanaf morgen gaan we namelijk Serieus Wandelen! Morgen nog een proeftochtje met onze gids, en dan overmorgen drie dagen voor het eggie. Hopelijk lukt het me en kan ik de beroemde Torres met eigen ogen zien.....
Maar goed, nu dus nog in de bewoonde wereld dus nog gelegenheid om jullie even bij te praten.

Mijn vorge blog eindigde met de aankondiging dat we een boottocht op het Beagelkanaal gingen maken. Dat was dus een absolute topervaring! Het weer was al heel aardig aan het opknappen, maar uiteindelijk hadden we zon, relatief weinig wind en waren alle bergtoppen in de omgeving goed te zien. Voeg daarbij: twee soorten aalscholvers, zeeleeuwkolonies, een ´rondje´ om het beroemde vuurtoreneiland en een wandeling op een eilandje in het kanaal (dat meteen het meest zuidelijke stukje land is waar ik ooit op heb gelopen) en het beeld is een beetje geschetst. Heel erg mooi dus, maar ik vrees dat dit een understatement is. Bij mijn resigenoten sta ik inmiddels bekend als degene met de breder grijns op het gezicht wherever het mooi en/of indrukewekkend wordt. Ik grijns dus veel.....
Na de Beagletrip in een oud en beroemd restaurant king crab gegeten. Die beesten doen hun naam eer aan (want reuzachtig groot) en smaken prima. Dan naar huis en de volgende ochtend om 5 uur in de ochtend in de bus.

Gisteren de hele dag gereisd. Eerst met een kleinere bus, dan om een uur of 10 in een enorme en erg comfortabele bus van een reguliere maatschappij, een soort Greyhound op zijn Argentijns/Chileens. Bij de grens moet je dan eerst in de rij bij loket 1 om maar liefst drie stempels te halen. Je krijgt dan ook een formuliertje met vier doorslagen, die je moet bewaren.
Loket 2 konden we overslaan omdat we niks hadden in te voeren en bij loket 3 wordt al je bagage gescand. Niet zozeer op enge dingen, maar op etenswaar. Ze willen hier geen zaden, vlees, en kaas importeren en een vergeten appel kan dan zomaar 200 Euro aan boete opleveren. Dat overkwam ons natuurlijk niet, want we hadden alles inmiddels opgegeten.
Halverwege de reis gingen we met de bus op de pont over de Straat van Magelhaen. Veel wind en Toninodolfijnen... Dan verder en om een uur of 5 in the middle of nowhere uit de bus, waar een kleiner examplaar stond om ons naar de Estancia Rio Verde te brengen waar we vannacht hebben geslapen. En de hele dag een vooral leeg landschap. Voor wie New Mexico heeft gezien: zoiets dus maar dan leger, minder warm en meer wind......
De Estancia was weer zo´n bijzondere plek waar je op dit soort reizen mag slapen. Ze hebben eindeloos veel schapen (20.000 naar het schijnt) en enorm veel grond. Dit alles aan zee.
Vanmorgen hebben we een uurtje of 2-3 rondgelopen op het terrein. Ibissen (met nesten/eieren/jongen) gezien, maar ook een stinkdier! En her en der liggen stukjes schapebot of soms zelfs een heel karkas, want ze kijken hier niet op een schaap meer of minder...
Vanmiddag vandaaruit een kort ritje naar Puerto Natales. Voor het eerst Chileens geld, dat in duizelingwekkende bedragen uit de automaat komt.
Ga zo nog even naar de golven kijken bij de ´boulevard´ en dan gaan we met z´n allen eten. Vanaf morgen dus vrijwel zeker een tijdje geen bericht van mij. Duim maar voor goed weer (tot nu toe hebben we al ongelofelijk veel mazzel gehad wat dat betreft) en sterke benen, dan kan ik hopelijk de volgende keer trots melden dat ik de drie wandeltochten heb volbracht.