Werelderfgoedgletschers en lopen onder de Fitz Roy

Vanmiddag lekker de tijd om wat bij te bloggen op een vrije zondagmiddag in El Chalten. Buiten schijnt de zon, maar is het wel koud. Eerder vanmorgen hebben we een relatief korte wandeling gemaakt. Het was de bedoeling om naar een lagune onder aan de Cerro Torre te lopen, maar het was mistig en het sneeuwde licht, dus we zagen niet veel. De echte lopers onder ons trokken zich daar weinig van aan, maar ik ben met een paar anderen halverwege teruggegaan. We hadden bij terugkomst in het dorpje daarom een heus zondagochtendmoment, met warme chocolademelk met bananencake in een lief klein (en warm) kroegje.

We zijn hier vrijdagavond rond 22 uur aangekomen na een werkelijk geweldige busreis van een kleine drie uur vanuit El Calafate. Die busreis ging alweer door een leeg landschap, maar wie denkt dat wij als vermoeide toeristen die drie uur zouden wegdommelen boven lees- en sudokuboeken heeft het mis: het is namelijk heel mooi leeg hier.....We keken onze ogen uit, ook omdat het licht steeds fraaier werd. Uiteindelijk hebben we rond zonsondergang van de meest fantastische wolkenluchten kunnen genieten.
El Chalten ligt aan de voet van de Fitz Roy (3400m, zie vorig blog). Vlak voordat we bij aankwamen zijn we nog even gestopt bij een uitzichtspunt waar we de besneeuwde top van de Fitz Roy geweldig mooi konden zien in het invallende avondlicht.
Onderweg zijn we ook nog even uitgestapt bij het beroemde hotel La Leona, waar Butch Cassidy en the Sundance Kid zich een maand lang verscholen hielden na een bankroof.
Hier in Chalten hebben we gisteren ruim zesenenenhalf uur gewandeld, aan de basis van de Fitz Roy. Prachtig zich op de top, die erg indrukwekkend is met heel steile, deels roodachtig gekleurde wanden.

Mijn vorige blog kwam uit El Calafate en ik schreef dat we daar twee dagen gletschers gingen kijken. De eerste dag hadden werkelijk schitterend zonnig weer en zijn we naar de Perito Moreno gletscher geweest. Je kunt daar met een bootje heenvaren en dan onder leiding van een gids ruim een uur met stijgijzers op de gletscher lopen. Dat is al een heel bijzondere ervaring, maar dank zij het weer werd het een echt feestje. Je kon de blauwe kleur van de ijsdiepten extra goed zien. Het weer was echt uitzonderlijk goed, zodat we 's middags de hele gletscher in al zijn omvang konden bekijken vanaf het terrassencomplex er tegenover. Naar het schijnt is dit maar 23 dagen per jaar het geval dus we boften enorm. Het ding is gigantisch groot en er knallen met enige regelmaat grote stukken ijs vanaf die dan in het water donderen. Voor de toerist een leuke uitdaging om dat moment op de camera vast te leggen. De luide knallen moet je er dan wel even bijdenken.....

De Perito Moreno is na de waterval van Foz do Iguazu de meest populaire toeristische bestemming van Argentinie, en dat merk je in het stadje El Calafate, waar we dus twee nachten hebt geslapen. El Calafate ligt aan het Lago Argentino, dat behoorlijk groot is. Voor al die Argentijnen en andere toeristen zoals wij worden er op dat meer boortochten naar de drie grote gletschers van dit gebied georganiseerd. Dat hebben we dus vrijdag gedaan. Het zijn nogal grote boten en er zaten nogal veel mensen op. Dat leverde dus flink wat gedrang op het dek op zodra we bij een grote ijsberg of bij de gletscher zelf waren aanbeland. De Argentijnen willen vooral zelf op de foto, dus ze staan dan met hun rug naar het uitzicht als gekken foto´s van zichzelf (met gletscher als achtergond) te maken. Gelukkig was het die dag erg koud zodat wij de een strategie ontwikkelden om pas na het Argentijnse spitsuur naar buiten te gaan om alsnog onze foto´s te kunnen maken.

Na deze hele dag op het koude water zijn we die vrijdagavond dus naar Chalten gereden. Dat doen we vanavond in omgekeerde volgorde nog een keer en stappen morgen in El Calafate op het vliegtuig naar Esquel. Vandaar is het dan nog vier uur rijden naar onze volgende overnachtingsplek in Bariloche, dat op een Zwitsers bergdorp schijnt te lijken.