Zeven meren en groene hellingen

Sinds afgelopen maandag hebben we ons vooral veel verplaatst. Maandagmiddag met stralend weer vanaf het vliegveld van El Calafate vertrokken. Door het kraakheldere weer hadden we geweldig zicht over de gletschers en bergen die we de dagen daarvoor van dichterbij hadden kunnen zien. Anderhalf uur later in Esquel en van daaruit in vier uur met de bus van de luchtvaartmaatschappij doorgereisd naar Bariloche. We zouden oorspronkelijk naar Bariloche vliegen, maar dat vliegveld was gesloten. Die busreis zorgde nog voor wat gedoe. Er waren namelijk niet genoeg zitplaatsen, zodat we moesten concurreren met een zeer assertieve groep Italianen waarvan de vrouwen alvast plaasten bezet hielden terwijl hun ´marito´s´ de koffers onderin de buik van de dubbeldeksbus schoven. Helaas hadden wij dat ook net gedaan, en wilden we wel graag (met onze bagage) naar Bariloche. Gelukkig werd er uiteindelijk een tweede bus geregeld zodat wij later zonder Italiaans getetter heerlijk rustig in een halflege luxe bus naar Bariloche zoefden.
Buiten verdween het vertrouwde steppepanorama en kregen we langzaam steeds meer bomen en ook meer dorpjes in zicht.

Uiteindelijk iets na 8 uur ´s avonds in Bariloche, dat een vrij groot plaatsje is, aan een mooi meer ligt en vrijwel uitsluitend van toerisme leeft. Verder is het beroemd om zijn chocola. Er staan nogal wat Duits/Oostenrijks aandoende gebouwen, vooral het centrale plein is net Beieren in de jaren ´40. Het is ook rond die tijd gebouwd, wat bij mij toch een wat ambivalent gevoel teweeg bracht. Ik vond het daarom wel passend om te ontdekken dat op de klinkers van datzelfde plein een flink aantal witte hoofddoekjes is geschilderd, met een aantal namen van in de vuile oorlog verdwenen mensen.

Van Bariloche hebben we behalve een restaurant verder eigenlijk niet zoveel gezien omdat we de volgende ochtend met de bus de zgn. ´zeven meren route´ naar San Martin de los Andes gingen rijden. Erg mooie rit, ook omdat we weer enorm geluk hadden met het weer. Onderweg zijn we gestopt in Villa de Angostura, waar Maxima´s familie bezittingen heeft en Willem-Alexander c.s. ook een buitenhuis hebben, dan wel er eentje laten bouwen. Maxima´s broer heeft er een bistro. Om de hoek daarvan hadden wij ons in Bariloche gemiste ultieme chocolademoment in een koffietent die werkelijk sublieme taartjes verkocht.
Het stadje zelf leed nog steeds onder de uitbarsting van de (Chileense) vulkaan Puyuehue, in juli dit jaar. Langs een groot deel van de route wordt nog steeds as opgeruimd, dat vervolgens elders heenwaait. In Villa de Angostura rijden nog veel auto´s met as op de ruiten.
Vroeg in de middag aangekomen in San Martin de los Andes, waar we wat rondgelopen hebben en verder niet heel veel te doen was, ook omdat het weer inmiddels wat minder was geworden.

Woensdagochtend ultravroeg met de openbare bus (zeer comfortabel) naar Pucon in Chili gereden. Dat is op zich niet zo heel ver, maar je moet eerst Argentinie uit (en daar hadden ze maar een loket voor de hele buslading, en iedereen moet drie stempels.....), en dat Chili in. Zoals ik al eerder schreef zijn de Chilenen nogal streng op het gebied van invoer van alles wat leeft (incl. appels, kaas, worst, melk), dus alle bagage moet uit de bus en in een scanner.

Sinds gisterenmiddag zijn we dus in Pucon, dat net als El Calafate vooral een hub is voor toeristen, die in dit geval de Villarrica vulkaan willen beklimmen en/of in de mooie, zeer groene natuur willen wandelen of raften. De vulkaanbeklimming is voor mij net iets te heftig, want ruim vier uur lang met extra bepakking steil omhoog over sintels en soms ook ijs. Ruim de helft van de mensen uit onze groep heeft vanmorgen een moedige poging gewaagd. Het weer was echter te slecht, zodat ze het morgen nog een keer gaan proberen. Wel hebben we met bijna de hele groep een uur of 4 in een nabijgelegen National Park gelopen. Wel even wennen aan de varens, hoge bamboe (!) en enorme bemoste bomen daar. Echt heel anders dan het landschap dat we de afgelopen weken hebben gezien.

Morgen zijn we hier nog een dag en dan vertrekken we in de avond per nachtbus naar Santiago.