Witte bergtoppen en Antarcticavaarders

Vandaag alweer onze laatste dag in Ushuaia. Een heel bijzondere plek en niet alleen omdat het de meest zuidelijkste stad van de wereld is. De omgeving is prachtig: we hebben gisterochtend een heel mooie wandeling gemaakt langs het Beaglekanaal (dat helemaal geen kanaal is maar een smalle zeestraat). We boften (alweer) met het weer hadden prachtig uitzicht op de vele witbesneeuwde Andestoppen in de omgeving. Onderweg vogels, inclusief sneeuwganzen. Sommige reisgenoten zagen zelfs een condor.
´s Middags rondgelopen in het stadje dat in de inmiddels vallende regen ietsje mistroostiger werd, ook al omdat veel wegen hier onverhard zijn (en dus modderig worden) en de huizen hier soms van een behoorlijke armoe getuigen. Ik vraag me af hoe mensen het warm houden in een huisje van spaanplaat en ijzeren golfplaat. Gelukkig is het gas hier erg goedkoop dus ze stoken zich hier een ongeluk. Mijn slaapvertrek is tropisch warm, dat schijnt onder ´Patagonische gastvrijheid´ te vallen.
In de niet zo heel grote haven liggen ook de schepen die naar Antarctica gaan. Middelgroot formaat, versterkte boeg en veel schotelradar aan boord. We zagen er vroeg in de avond eentje wegvaren en ook eentje binnekomen. Dit overigens vanuit ons restaurant, dat pal aan het Beaglekanaal lag met ramen van de vloer tot aan het plafond. Heel erg mooi dus, vooral omdat het weer inmiddels wat beter was en we dus konden zien hoe schitterend het avondlicht hier is.
Vanmiddag gaan we een paar uur varen op het Beaglekanaal, hopelijk tot aan de beroemde vuurtoren. Ik verheug me er erg op. Zometeen nog even rondlopen in de hoofdstraat van het stadje, waar locals zich mengen met in dure outdoorkleding gestoken reizigers.
Morgen gaan we om zes uur in de ochtend weg en hebben dan een heel lange busreis voor de boeg. Zeer waarschijnlijk de komende dagen geen internet op de Chileeense vlakten en vermoedelijk vanaf overmorgen ook even geen telefonische bereik.