Pas op: overstekende luiaard......

Alweer een week verder op mijn Costa Rica-reis. Bloggen is niet altijd mogelijk want er is op de meeste plaatsen wel wifi maar geen gewoon internetcafe. En aangezien ik mijn ipad thuis heb gelaten ben ik een beetje onthand op het communicatievlak. Maar nu zit ik dus met geleende laptop bij de receptie van onze nieuwe thuisbasis voor de komende drie nachten: Monteverde. Buiten waait het, en schijnt de zon door de miezerregen. Het is hier niet voor niets nevelwoud.......
Waar de draad weer op te pakken na mijn berichtje uit Puerto Viejo? Misschien door te melden dat het na die eerste dag daar nog vier dagen aan vrijwel aan een stuk door heeft geregend. Dat was vooral erg jammer tijdens ons verblijf aan de noordkant van de Caribische kust, in Tortuguero. Dat ligt aan een lagune en je moet er met de boot heen over een roestbruinkleurige rivier met kaaimannen. Op de busreis naar het haventje gebeurde er iets bijzonders: de bus moest stoppen voor een overstekende luiaard. Fantastisch. Het beestje zette er voor zijn doen de sokken in, maar het was de meest fascinerende slow-motion crossing die ik ooit heb gezien.
We waren daar twee nachten en het heeft onbeschrijfelijk gestortregend. Werkelijk bakken en bakken met water kwamen naar beneden. Toch hebben we wel twee keer een boottocht op op de kanalen van de lagune kunnen maken en veel dieren kunnen spotten: leguanen, brulapen, capucijnerapen en heel veel mooie vogels. Een soort natte safari dus. Dit deden we later in de middag nog een keer, want dan zie je andere dieren.
Terug in de lodge proberen je kleren weer enigszins droog te krijgen. Tijdens onze tweede nacht daar viel de stroom en het water uit, dus dat was even improviseren bij het ontbijt. Dan weer op de boot terug. De rivier was inmiddels twee keer zo breed, op veel plekken buiten zijn oevers getreden en stroomde ook een stuk sneller. De tocht terug was dan ook een belevenis. Dank zij goede stuurmanskunsten van de schipper konden we in het water voorbijdrijvende boomstammen, een kaaiman en zelfs een zwemmend gordeldier (heb ik helaas niet zelf gezien) ontwijken.
Dan weer in de bus op weg naar La Fortuna, aan de voet van de Arenal vulkaan. Daar werd het ook eindelijk droger weer.
In mijn volgende blog zal ik daar de draad weer oppakken, want we gaan zometeen op 'nachtsafari'. Het is hier om half zes al donker en we gaan om 5 uur een wandeling maken met een gids. MOrgen trouwens een spannende dag: canopy tour (jawel, aan kabels en katrollen hoog boven de bomen naar beneden!) en een wandeling maken over (alweer) hoge bruggen. Daarover dus later meer.