Verder naar het zuiden

Van Riobamba (200.000 inwoners waarvan een kwart studenten) gaan we naar het zuiden. Rond de lunch komen we aan in Guamote, een stadje waar eens in de week een markt is die vooral indiaanse mensen uit de wijde omgeving trekt. Druk, kleurrijk en absoluut niet toeristisch. Mijn reisgenoten kijken hun ogen uit tussen ezels, kippen, eindeloos veel verschillende soorten groente, en heel veel superfotogenieke mensen. Ik kan helaas niet mee en wacht zolang in het verrassend leuke hostel annex buurtopbouwproject waar we ook lunchen. Daarna krijgen we een rondleiding: ze hebben een computerruimte waar ze volwassenen les geven, maar waar ook kinderen uit de buurt de thuis geen computer hebben (en dat zijn de meesten want dit is een erg arme regio) hun huiswerk kunnen maken. Verder is er een naaiatelier waar vrouwen leren allerlei dingen te maken die ze ook weer bijv. als souvenir kunnen verkopen.
Daarna door een landschap van steile hellingen en prachtige uitzichten naar Huigra, een dorpje waar de helft van de huizen leegstaat sinds de trein van Guayaquil naar Quito (dwars door de Andes) er niet meer stopt. We slapen iets boven het dorpje in een schilderachtige pousada genaamd Eeuwige Lente, met prachtig uitzicht, een ouderwetse ober en een zwembad waarvoor het helaas al te laat en koud is.
De volgende ochtend rijden we iets terug naar het noorden, naar Alausi. Daar stappen we op de trein om het Nariz del Diablo traject te rijden. Dit is een vrij kort stuk dat enorm steil is en ooit door dwangarbeiders is uitgehakt uit de rotsen. Sommige bochten zijn technisch gezien onmogelijk en daarvoor heeft een slimme Brit destijds een zigzag-constructie bedacht waarbij de trein stopt en achteruit verder gaat. Dit alles met mooie houten wagons die elk een remmer hebben die moet zorgen dat het bergaf niet te hard gaat, c.q. ontspoort. Ook halen ze eventuele rotsblokken van het spoor.
Dan verder naar Ingapirca, genoemd naar Ecuadors best bewaarde Incaruïnes. Ik kan dit helaas alleen van een afstandje bekijken want mijn actieradius op krukken is minimaal. Vlakbij de ruïnes slapen we vervolgens in alweer schilderachige poussada met krakende oude houten vloeren. s'Avonds is er ter onzer ere vuurwerk en krijgen we een warmwaterkruik mee voor in bed. Dat blijkt geen overbodige luxe......
De volgende ochtend rijden we in een paar uur naar Cuenca, met zijn oude (werelderfgoed) binnenstad. Daar zullen we twee nachten blijven.