Cuenca
Door: Nicoline
Blijf op de hoogte en volg Nicoline
07 December 2015 | Ecuador, Cuenca
Cuenca is een historische stad met een prachtig oud centrum dat op de werelderfgoedlijst staat. Bij aankomst rond lunchtijd ben ik niettemin een beetje depri: op krukken kan ik me ternauwernood 100 meter verplaatsen, dus wat zal ik de komende anderhalve dag van al dat moois kunnen zien? En kan ik over een dag of drie überhaupt wel naar de Galapagos of is dat een brug te ver en moet ik eerder naar Nederland terug?
Onze immer creatieve reisleidster bleek echter al een tijdje achter de schermen op een oplossing te broeden. Ze komt opgetogen om 12.45 mijn hotelkamer binnenstuiven: 'ik kan een rolstoel voor je krijgen, hij kost 220 dollar, maar de winkel gaat over tien minuten dicht dus je moet nu beslissen....' Ze blijkt ook al bezig om met de gids op de Galapagos te regelen dat ik daar met rolstoel en al op de boot (en aan land) zou kunnen. Ik ben beduusd en overdonderd, had nooit aan een rolstoel gedacht omdat ik dat op een boot waar je ook steeds op en af moet geen optie leek.
Een half uur later ben ik de trotse eigenaar van een spiksplinternieuwe rolstoel en ga ik samen met diezelfde geweldige reisleidster de stad bekijken. Een onverwacht cadeau: prachtige oude gebouwen, veel leven op straat ( het is zaterdagmiddag) en stralend weer. We hebben een hoop lol en zij de volgende morgen spierpijn want het is een flinke krachttoer om die stoel met mij erin over de historische straatkeien en drempels te manoeuvreren. Mijn hele perspectief is veranderd ( ook letterlijk, want bekijk alles nu vanaf kruishoogte): ik kan weer dingen doen en zien en .....ik kan alsnog naar de Galapagos!!!!!!
s'Avonds vieren we met de hele groep Sinterklaas in een nabijgelegen café. Heel gezellig, maar ik had die dag mijn grootste cadeau al gehad.
De volgende dag gaan we een beroemd atelier bekijken waar Panamahoeden worden gemaakt. Die komen namelijk helemaal niet uit Panama, maar uit Ecuador en worden gevlochten van vezels van een speciaal soort palmboom. Ik koop er ook eentje.
Dan door naar een stadje op een klein uur rijden van Cuenca waar we een hele grote markt bezoeken. Mijn reisgenoten laveren me bij toerbeurt tussen stalletjes met groenten, forse indiaanse vrouwen met kleurrijke rokken en paardestaarten, hoog opgestapelde trossen bananen (vaak met machete er nog ingekliefd) en zo meer. Een heel bijzondere ervaring in meerdere opzichten.
Dan weer terug naar Cuenca, via een uitzichtpunt vanwaar je de hele stad kunt zien liggen. We lunchen uitgebreid aan een van de historische pleinen en de rest van de middag slaap ik een beetje bij. Alle hectiek van de laatste dagen eisen ook wel hun tol en ik heb nog steeds pijn ondanks een flink arsenaal aan pijnstillers. 's Avonds wel met de groep uit eten in de stad ( dus ook weer dankzij de rolstoel) en de volgende ochtend op weg naar onze laatste halte voor vertrek naar de Galapagos: Guayaquil.
Onze immer creatieve reisleidster bleek echter al een tijdje achter de schermen op een oplossing te broeden. Ze komt opgetogen om 12.45 mijn hotelkamer binnenstuiven: 'ik kan een rolstoel voor je krijgen, hij kost 220 dollar, maar de winkel gaat over tien minuten dicht dus je moet nu beslissen....' Ze blijkt ook al bezig om met de gids op de Galapagos te regelen dat ik daar met rolstoel en al op de boot (en aan land) zou kunnen. Ik ben beduusd en overdonderd, had nooit aan een rolstoel gedacht omdat ik dat op een boot waar je ook steeds op en af moet geen optie leek.
Een half uur later ben ik de trotse eigenaar van een spiksplinternieuwe rolstoel en ga ik samen met diezelfde geweldige reisleidster de stad bekijken. Een onverwacht cadeau: prachtige oude gebouwen, veel leven op straat ( het is zaterdagmiddag) en stralend weer. We hebben een hoop lol en zij de volgende morgen spierpijn want het is een flinke krachttoer om die stoel met mij erin over de historische straatkeien en drempels te manoeuvreren. Mijn hele perspectief is veranderd ( ook letterlijk, want bekijk alles nu vanaf kruishoogte): ik kan weer dingen doen en zien en .....ik kan alsnog naar de Galapagos!!!!!!
s'Avonds vieren we met de hele groep Sinterklaas in een nabijgelegen café. Heel gezellig, maar ik had die dag mijn grootste cadeau al gehad.
De volgende dag gaan we een beroemd atelier bekijken waar Panamahoeden worden gemaakt. Die komen namelijk helemaal niet uit Panama, maar uit Ecuador en worden gevlochten van vezels van een speciaal soort palmboom. Ik koop er ook eentje.
Dan door naar een stadje op een klein uur rijden van Cuenca waar we een hele grote markt bezoeken. Mijn reisgenoten laveren me bij toerbeurt tussen stalletjes met groenten, forse indiaanse vrouwen met kleurrijke rokken en paardestaarten, hoog opgestapelde trossen bananen (vaak met machete er nog ingekliefd) en zo meer. Een heel bijzondere ervaring in meerdere opzichten.
Dan weer terug naar Cuenca, via een uitzichtpunt vanwaar je de hele stad kunt zien liggen. We lunchen uitgebreid aan een van de historische pleinen en de rest van de middag slaap ik een beetje bij. Alle hectiek van de laatste dagen eisen ook wel hun tol en ik heb nog steeds pijn ondanks een flink arsenaal aan pijnstillers. 's Avonds wel met de groep uit eten in de stad ( dus ook weer dankzij de rolstoel) en de volgende ochtend op weg naar onze laatste halte voor vertrek naar de Galapagos: Guayaquil.
-
07 December 2015 - 16:58
Liesbeth:
Wauw Nicoline....wat fijn dat je de reis kunt afmaken!
Ik herinner me trouwens een andere vakantie waar je met een
stel krukken thuis kwam.... -
07 December 2015 - 19:34
Debra:
Wat fijn voor je dat je een rolstoel hebt. Jammer dat je nog veel pijn hebt, maar hopelijk wordt het iedere dag wat minder.
Groetjes Deb -
07 December 2015 - 19:57
Fokje:
Ik zie nu dat ik op je voorlaatste bericht heb gereageerd in plaats van op dit laatste verslag. Wat geweldig dat je met je rolstoel - en je fantastische reisleidster en medereisgenoten - je vakantie kunt vervolgen. Het zou inderdaad erg jammer zijn geweest als je een belangrijk doel van je reis niet zou kunnen meemaken.
Veel plezier verder en sterkte met de pijn! -
08 December 2015 - 08:45
Lea:
Wat ben jij toch stoer, op krukken, in rolstoel, gewoon keihard doorgaan met genieten!
Of zoals de Amerikanen zeggen Work hard, Play hard...
Toch is zonder pijn echt fijner, dus ik hoop dat het snel beter gaat!
-
08 December 2015 - 20:16
Jaap:
Ook weer goed nieuws na het slechte nieuws gelukkig! (s.v.p. geen wheelies gaan maken met die rolstoel) -
11 December 2015 - 16:56
Irene:
Aaaai wat is dat een lelijke val geweest! Nu het beste van maken maar het is wel superpech!Ja, was het niet in Swakopmund dat je gevallen was? Of Luderitz? In het buiteland gaat dat zo veel makkelijker want je hoofd zit in de wolken, of in ieder geval je blik naar boven. Mijn vingers zijn nog altijd niet zo recht als ze ooit waren, en Jaap's arm is niet 100% na onze valpartijen in Malesie. Gelukkig heb je wat aan de trouwe, oeroude uitvinding, de wiel, en bereidwillige reisgenoten en reisleidster. Ik ben trouwens niet zo helemaal overtuigd dat de boel niet gebruiken de juiste oplossing is...bij geen breuken is beweging meestal het ei van Columbus...
Dikke recovery knuffel...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
